കഴുകന്റെ പുസ്തകം

നിന്നിലെയവസാന നാണ്യവും
പലിശക്കണക്കിൽ കിഴിച്ച്
പിഞ്ചിയ വസ്ത്രത്തിന്നിടയിലൂടെ
ഊളിയിട്ടു തൃഷ്ണകൾ
മുതലളന്നും ഗണിച്ചുമെടുക്കവേ
നിന്റെയുള്ളം പിടഞ്ഞ്
പിറുപിറുക്കുന്നുവോ, കഴുകനെന്ന്!
നഖങ്ങൾ കൂർപ്പിച്ച്
ചുണ്ടുകൾ താഴേക്കുവളച്ച്
വൻചിറകുവിടർത്തി
വിശപ്പിന്റെ ഉഷ്ണമേഖലകളിൽ
പറന്നിറങ്ങും ഞാൻ
നവലോക കഴുകൻ!
കഠിനാമ്ലമൂറി നിറഞ്ഞ്
അത്യാർത്തിയൊടുങ്ങാത്ത
ആമാശയവുമായി
വിശപ്പുുകളെ ഇരതേടുന്നു
വെറുപ്പിന്റെയകലങ്ങളിൽനിന്നും
നിന്റെ രോഗങ്ങൾ മണത്തെടുക്കും
മൂന്നാം കണ്ണിന്റെ സംവേദകത്വം
ദൈന്യതയാവോളം തിന്നുചീർക്കുന്നൂ,
ആ ഛർദ്ദി തിന്നുമെൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ
പ്രണയമിരകോർത്ത ചൂണ്ടയേല്പിച്ച
മോഹഭംഗത്തിൻ തിരുമുറിവിലൂടെ
ഹൃദയനിണമൊഴുകിയൊഴുകി
നീ വീഴുവോളം, ഞാൻ കാത്തിരിക്കും
ശ്മശാനസ്വപ്നവുംകണ്ട്, ദാഹാർത്ഥനായി
അത്രമേൽ പ്രിയമീ; മൃതശരീരം!
ജരാനരകളാം തൂവൽകൊഴിക്കുന്നു
ഞാൻ ആയുസ്സുകൂട്ടും വിദ്യകൾതേടുന്നു
കണ്ണീർമഴകൾ നനയാതെ
ദുഃഖക്കാർമേഘങ്ങൾക്കുമീതേ
ഞാനുയർന്നു പറക്കും
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂടുകൂട്ടും
എന്റെയപാര കാഴ്ചശക്തിയുടെ
ചിറകിൻ നിഴൽ, ആസക്തിയോടെ
നിന്നിലെന്നും വീണുകിടക്കും
നിന്റെ പ്രത്യാശയുടെ ആകാശത്തിലെ
ഏതോ വിദൂരകോണിൽനിന്നും
അവനെന്നെ താഴെയിറക്കാൻ
വെളിപാടുമായി വരുവോളം.