സമാഹാരം

മരിച്ച കവി
മഴക്കൊപ്പം വന്ന്
രാപ്പാതിയിൽ
തണുത്ത മുറിയിൽ
കസേരയിലിരിക്കുന്നു
ചിലത് ബാക്കിയുണ്ടെന്ന്
പിറുപിറുക്കുന്നു

പ്രകാശനത്തിന്
വാങ്ങി വായിക്കാതെ വച്ച
അവന്റെ ആദ്യ പുസ്തകം
അലങ്കോലമായ
അലമാരയിൽ
തിരയുന്നു

അക്ഷമനായി
അവൻ

കനപ്പെട്ട
പുസ്തകങ്ങൾക്കിടയിൽ
ഞെരുങ്ങിയ നിലയിൽ
ആദ്യസമാഹാരം
കണ്ടെടുക്കപ്പെടുന്നു

വായിക്കാതിരുന്ന
വല്ലായ്മയിൽ
അവനെ നോക്കാതെ
തിടുക്കത്തിൽ
താളുകൾ മറിക്കുന്നു

അപൂർണ്ണ മെന്ന
കവിത 

എഴുതി വരുമ്പോഴാണോ
മരണമേ വിളിച്ചിറക്കുന്നത്
ഹൃദയത്തിൽ നിലവിളിക്കുന്ന വാക്കുകൾ
മൗനത്തിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്താൻ
സമയമുണ്ടാകുമോ …

താളു മറിക്കവേ

അപ്രതീക്ഷിതം
അവൻ
പുസ്തകം പിടിച്ചെടുത്ത്
അപ്രത്യക്ഷമാക്കുന്നു

പോണ പോക്കിൽ
വാതിൽക്കൽ നിന്ന്
ചിരിച്ച മുഖത്തോടവൻ
ഇത്രയും പറയുന്നു

മരിച്ചവന്റെ കവിത
ജീവിതമാണെടാ