കറുത്ത പൂച്ച

മനസ്സിൽ 
നിനച്ചിരിക്കാതെ
ഒരു കറുത്ത പൂച്ച
നിലവിളിക്കാറുണ്ട് 
അശാന്തിയുടെ വിഘ്നം
ആഘോഷങ്ങളിലെ
വെളിച്ചത്തിൽപ്പോലും
ഒരിരുണ്ടപുക 
സുതാര്യമാക്കാറുണ്ട് 
കൺകളറിയാതെ
ചുണ്ടുകൾ പലർക്കായ്
ആത്മാവില്ലാതെ 
ചിരിക്കാറുണ്ട് 
എന്തിനേറെ, 
പ്രണയമൊരു മഴയാകുന്ന
മദാലസ രാത്രികളിൽ
ആ കറുത്തപൂച്ച
എന്നിലെ 
രസച്ചരടുകളത്രയും 
ഇറുത്തെടുത്തു
എന്നെ 
ആത്മാവില്ലാത്തവളാക്കാറുണ്ട് 
പാവമാമവനെ 
കബളിപ്പിക്കുന്നതിനെചൊല്ലി 
നീറിനീറി 
പിന്നെ ഞാൻ 
വെണ്ണീറാകാറുണ്ട് 
അതേ,
ആ പ്രണയപുഷ്പത്തിന്റെ 
വെളുത്ത വിസ്മയത്തിൽ പോലും
ആ കറുത്ത പൂച്ച
ആത്മാവിനെ തൊട്ടുരുമ്മി 
ശ്മശാനത്തിലെ 
ശവംനാറിപ്പൂവിൻ 
ഗന്ധമോർമിപ്പിക്കാറുണ്ട്
എങ്കിലുമെങ്കിലും, 
ജീവിതത്തിന്റെ
ചില വേരുകളെന്നിൽ 
തീർത്തും ഭവ്യമായ
ഒരാത്മഹർഷത്തിന്റെ- 
വെളുത്ത സൂനം വിരിയിക്കാറുണ്ട്!