ജീവിക്കുന്നു നമ്മൾ

വലിയൊരു പാറക്കല്ലിൽ
എന്റെയും നിന്റെയും
പേരുകൾ
യാതൊരു ഉപാധികളും
ഇല്ലാതെ
കൊത്തിവെയ്ക്കുന്നു
നാം
രണ്ട് സമുദായങ്ങളിലുള്ളതിനാൽ
ചിലർ മാത്രം പ്രണയത്തിന്
ഉപാധികൾ കല്പിക്കുന്നു
സമുദായ തലക്കനത്തിന്റെ
പാറമടയിൽ ജോലി
ചെയ്തിരുന്നവർ വന്ന്
പേരെഴുതിയ പാറയുടെ
ഉടലും ശിരസ്സും
തല്ലിപ്പൊട്ടിക്കുന്നു
ചോര വാർന്നങ്ങനെ
മൃതമായ് നാം
ആ എഴുതിയ പ്രണയനാമങ്ങൾ
ഞങ്ങളുടെ ഉയിര് തന്നെയായിരുന്നു
വീടു പണിക്കായി തൊഴിലാളികൾ
ആ ശിലകൾ ചുമന്നു കൊണ്ടുപോയി
ചുമരായി മാറുന്നു നമ്മൾ
നാം അടുത്തടുത്ത്
സിമന്റിൽ ഉറച്ചു പോയി
ആ വീട്ടിലെ പെൺകുട്ടി
കരികൊണ്ട് ചുമരിൽ
അവളുടെയും കാമുകന്റെയും പേരെഴുതുന്നു
നമ്മെപ്പോലെ അവരും
രണ്ട് സമുദായക്കാർ
അവൾ
പേരെഴുതിയ ശേഷം
താഴെയായ്
സമുദായ നെറികേടിനെ
ആട്ടിത്തുപ്പുന്ന
രണ്ട് വരികൾ കൂടി കുറിക്കുന്നു
ആ വരികൾ
മരണപ്പെട്ട് ഭിത്തിയിലിരുന്ന
നമ്മളിലേക്ക്
ഉയിരിന്റെ മിന്നലായി
പടർന്നു കയറി
ആ പെൺകുട്ടിയാവട്ടെ,
നമ്മെപ്പോലുള്ളവർക്ക്
മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ
ഒരു കൈത്തിരി
അതിൽ വിരിയട്ടെ
ഉപാധികളില്ലാത്ത
സ്നേഹത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി.