നീ വരച്ച വരയ്ക്കകത്ത്
സീതയായ്ക്കഴിയുവാൻ
ഉരുകിയുരുകി ഞാനിതെത്ര
നാളുതള്ളി നീക്കണം
നീ വിരിച്ച വഴിയിലൂടെ
ഏകയായ് നടന്നിടാൻ
എത്ര പാദുകങ്ങൾ തീർത്ത്
കണ്ണുനീർ പൊഴിക്കണം
നിനക്കു വേണ്ടി മാത്രമായി
ഒന്നുപുഞ്ചിരിക്കുവാൻ
ഉള്ളിലെത്ര സങ്കടത്തിൻ
കടലുമൂടി വെക്കണം
നിനക്കുവേണ്ടി ഉണരണം
നിനക്കുമാത്രമുരുകണം
എന്റെയുള്ളിലുള്ള ഞാനു-
മത്രമേൽ മരിക്കണം
കിനാക്കളെത്ര കണ്ടു ഞാനി-
ജ്ജീവിതം തുടരിലും
നിനക്കുവേണ്ടി ചുടലതീർത്ത്
അവയെരിച്ചു തീർക്കണം
പട്ടുമെത്ത വിരിച്ചതിൽ
നിനക്ക് സ്നേഹമുണ്ണുവാൻ
സദാചിരിച്ച മുഖവുമായ്
ഭൂമിയിൽ പുലരണം
സ്വയം ശപിച്ചു ഹോമകുണ്ഠ-
മതിൽക്കിടന്നുവേവിലും
ഇരുട്ടതിൽക്കിടന്നു
വെറുമൊരടിമയായ് മരിക്കിലും
ഒട്ടുമാത്രമുള്ളിലാശ
ബാക്കിയില്ല ലോകമേ
നീ കുറിച്ചുവെച്ചയീ-
മനുസ്മൃതിയിലലിയുവാൻ
നിർവികാര ജീവിയായി
സ്ത്രീകളെത്തളയ്ക്കുവാൻ
കുലസ്ത്രീയായന്നെ വാഴ്ത്തിയൊടുവിൽ
നീ കൃതാർത്ഥനാകുവാൻ