മോഹങ്ങൾക്കിനിവിട

നിറങ്ങൾ കൊയ്യാൻ 
പഠിപ്പിച്ച
യാത്രയുടെ യാമങ്ങളിൽ 
നീരുറവ തന്നീ
ഈറൻ നിലാവിൽ 
കുളിർ മഴയായിട്ടീ
പുലരിതൻ നിറച്ചാർത്തിൽ 
ചെങ്കതിർ കിരണമായി
കൗമാര കൗതുകം 
പകർത്തിയവൻ
ലാസ്യമായി തഴുകി ഒഴുകും 
കാട്ടരുവിപോൽ പ്രണയം 
ചിന്തയിൽ പടർത്തിയിട്ടീ- 
യേകാന്തതയുടെ ദിനരാത്രത്തി- 
ലെന്നെപറിച്ചെറിഞ്ഞവൻ
സ്വർണ്ണ കൊലുസണിഞ്ഞൊരീ 
മോഹങ്ങൾ
നിൻ കളവെരിയുന്ന കണ്ണുകൾ 
കൊണ്ടിനിയും നോക്കി നില്ക്കവേ
അഗ്നിയിൽ ദഹിച്ചൊരെൻ 
മോഹങ്ങൾക്കിനിവിട
നിൻ കാമക്കണ്ണുകൾ കൊണ്ടെന്നെ 
നീ മതിവരുവോളം പിച്ചിച്ചീന്തുക
ആകാശകുന്നിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെ 
കണ്ണുനീർ തൂകുക 
അമ്പിളി നിലാവേ 
കരി മേഘമാകുക.