ഈറന് സന്ധ്യയില് അന്നൊരു നാളില്
മാനത്തുവന്നൊരു പൊന്നൊളിയേ
ചന്ദ്രകലപോല് നിന്നുടെ വദനം
നിറഞ്ഞുതുളുമ്പി ഒരു മന്ദസ്മിതത്താല്
ചാരുത തുളുമ്പും നിന് പുഞ്ചിരിയാല്
വാനിലെ താരകങ്ങള് മയങ്ങിനിന്നു
നിന് മന്ദഹാസമേറ്റു വിരിഞ്ഞു
ഭൂമിയിലപ്പോള് പാരിജാതം
നിന്മന്ദസ്മിതത്താല് പാരിടമാകെ പ്രഭ ചിതറി
ആ പൊന് പ്രഭയില് ഞാനറിയാതെ
എന്മനമാകേ കുളിച്ചുനിന്നു
പ്രിയസഖീ ഞാന് നിന് ചിരിയില് അലിഞ്ഞുപോയി