പൊയ്മുഖങ്ങൾ

പാതി വിരിഞ്ഞൊരു പനിനീർ പൂവുപോൽ
ഭൂമിതൻ മണ്ണിൽ പിറന്നൊരുനാൾ.… .
കപടമാം സ്നേഹത്തിൻ കാലചക്രത്തിൽ
അഭിനയവേഷം അണിഞ്ഞൊരുനാൾ.… …
ആടിത്തുടങ്ങുന്ന ബന്ധങ്ങൾ
സ്നേഹത്തിൻ ചങ്ങലക്കെട്ടുകൾ
കൊണ്ടെന്നെ ബന്ധിച്ചിടുമ്പോൾ.… . .
മൂഢമാം മധുരവാക്കുകളെന്നെ
വലിഞ്ഞുമുറുകീടാൻ വെമ്പിടുമ്പോൾ.… .
കേൾക്കുന്ന വാക്കും തെളിയുന്ന ചിരിയും
ചമയങ്ങളാണെന്ന് അറിഞ്ഞിടുന്നു.… …
വിഷം ചീറ്റിടുന്ന പാമ്പിനെപോലെ
നിറംമാറിടുന്ന… ഓന്തിനെപ്പോലെ
രൂപങ്ങൾ പലതായ് ആടിത്തിമിർക്കുന്നു.… .
ഒഴുകുന്ന സ്നേഹമാം നദിതൻ
വഴിക്കെവിടെയോ സ്വാർത്ഥമാം
അണകൾ കെട്ടിടുന്നു ചിലർ.… . .
അണക്കെട്ടിലെവിടെയോ
അകപ്പെട്ട മീനുപോൽ ചിലർ
ചിലജന്മവേഷങ്ങളാൽ വീർപ്പുമുട്ടീടുന്നു.…
ഒരിക്കലീ പൊയ്മുഖത്തിനു
തിരശ്ശീലയേകാൻ.… .
ചമയങ്ങളെല്ലാം അഴിച്ചുവെച്ചീടാൻ
ദൈവം പടച്ചൊരു തോണിയെത്തും
മണ്ണിൽ മനുഷ്യൻ മാത്രമായ് മാറും
മണ്ണിൽ മനുഷ്യൻ അലിഞ്ഞു ചേരും.… . .