തെരുവിലെ ആകാശം

കലാപങ്ങളൊഴിയാത്ത
തെരുവു പോലെയാണ്
രോദനങ്ങളൂറിക്കൂടി
വലിഞ്ഞു മുറുകുന്ന ഹൃദയം
ധ്യാനത്തിലമരാൻ
നീയെന്ന ബോധിവൃക്ഷ-
ത്തണൽത്തണുപ്പാണ്
നിശ്വാസം പോലെ
തലോടുന്നത്
കടുത്ത നിറച്ചാർത്തിലമർന്ന്
ഒരു വിലാപം
നെഞ്ചു തുളഞ്ഞു കയറുന്നു
ആകാശം നിറയെ
നക്ഷത്രങ്ങളുള്ള ഒരു രാത്രിയിൽ
വിലാപങ്ങളില്ലാതെ,
രോദനങ്ങളില്ലാതെ
എനിക്കെന്റെ പക്ഷിക്കുഞ്ഞിന്റെ
ചിറകു പറ്റി പറന്നുയരണം.