ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതം പരിമിതകളും ആശങ്കകളും

വികസിത രാജ്യങ്ങളുടെ നിരയിലേക്ക് ഇന്ത്യ നയിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന് കരുതുന്നതിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഘടകം ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതം എന്ന സവിശേഷമായ പ്രായഘടനയാണ്. ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സാമ്പത്തികമായി ഉൽപാദനക്ഷമമായ യുവജനങ്ങളുടെയും അവരെ ആശ്രയിച്ചു കഴിയുന്ന കുട്ടികളുടെയും വൃദ്ധന്മാരുടെയും അനുപാതമാണ് ആശ്രിത അനുപാതം. ജനസംഖ്യയിൽ ചെറുപ്പക്കാരുടെ എണ്ണം ഗണ്യമായി ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നത് ആ രാജ്യത്തിന്റെ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയ്ക്കും പുരോഗതിക്കും വളരെ ആശാവഹമായ ഒരു ഘടകമാണ്. ഈ പ്രതിഭാസമാണ് ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള രണ്ടാമത്തെ രാജ്യമാണ് ഇന്ത്യ. ഇന്ത്യൻ ജനസംഖ്യ മറ്റു വികസിത രാജ്യങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ ചെറുപ്പക്കാരുടെ ജനസംഖ്യയാണ്. 2005-06 കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ ഇന്ത്യൻ ജനസംഖ്യ ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതം അനുഭവിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഏതാണ്ട് 2055–56 കാലഘട്ടം വരെ തുടരുമെന്നും വിദഗ്ധർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. 2021 നും 2041നും ഇടയിൽ ചെറുപ്പക്കാരുടെ അനുപാതം ഏറ്റവും ഉയർന്ന നിലയിൽ ആയിരിക്കും. 2030കളിലായിരിക്കും ഇതിന്റെ ഏറ്റവും പ്രൊജ്വലമായ കാലഘട്ടം. ചുരുക്കത്തിൽ ഇന്ത്യൻ ജനസംഖ്യ, ജനസംഖ്യാ സവിശേഷതകളുടെ സുവർണ്ണ കാലത്തിലൂടെയാണ് കടന്നുപോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. 

നൂറുകോടിയോളം വരുന്ന തൊഴിലാളികളെ പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കഴിഞ്ഞാൽ അത് രാജ്യത്തിന്റെയും ലോകത്തിന്റെ തന്നെയും ഭാഗധേയം നിർണ്ണയിക്കാൻ പര്യാപ്തമാകും. നൂറുകോടി ചെറുപ്പക്കാർ ഉള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രം ഒരു രാജ്യം സ്വയമേവ അഭിവൃദ്ധി കൈവരിക്കുമെന്ന് കരുതാനാവില്ല. ശക്തമായ രാഷ്ട്രീയ ഇച്ഛാശക്തിയും വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടും ദിശാബോധവും ഇതിനാവശ്യമാണ്. ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ, വിദ്യാഭ്യാസം, ലിംഗ സമത്വം, സ്ത്രീ പങ്കാളിത്തം, തൊഴിൽ നൈപുണ്യങ്ങൾ, ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള തൊഴിലവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കൽ എന്നിവയാണ് ഈ അവസരം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുവാനുള്ള മുന്നുപാധികൾ. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധാനന്തരം അമേരിക്കയുടെയും ജപ്പാന്റെയും ചൈനയുടെയും ഉയർച്ചയ്ക്ക് ഈ ഘടകങ്ങൾ ഉപകാരപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നത് ചരിത്രമാണ്. അതായത് ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭവിഹിതം നേട്ടമാക്കാൻ അവർ സജ്ജമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ത്യയുടെ കാര്യം എത്രത്തോളം അനുകൂലമാണ് എന്നത് വളരെ ആശങ്കാജനകമായ ഒരു ചോദ്യമാണ്. 2001 മുതൽ 2011 വരെ ഓരോ വർഷവും ഒരു കോടിയോളം ആളുകൾ തൊഴിൽ സേനയിൽ ചേർക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അതിൽ ഭൂരിപക്ഷത്തിനും യോഗ്യതയും വൈദഗ്ദ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈ പ്രവൃത്തികൾ ശരിയായ ദിശയിൽ തന്നെ ചെയ്തുതീർക്കേണ്ടതുണ്ട്. നാഷണൽ ഫാമിലി ഹെൽത്ത് സർവേഅഞ്ച് നൽകുന്ന വിവരങ്ങൾ ചില ആശങ്കകൾ പങ്കുവെക്കുന്നുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലെ കുട്ടികളിൽ മൂന്നിൽ രണ്ടുപേർക്ക് പോഷകാഹാരക്കുറവ് ഉണ്ട് . മോശമായ ഭക്ഷ്യ സുരക്ഷയുടെയും ശുചിത്വ നിലവാരത്തിന്റെയും പ്രതിഫലനമായി ഇതിനെ കാണാം. അതേപോലെ 60% സ്ത്രീകളിലും വിളർച്ച ലക്ഷണങ്ങൾ കാണുന്നു. ഇതിനൊക്കെ പുറമേ കോവിഡ് മഹാമാരി ഉയർത്തുന്ന വലിയ വെല്ലുവിളികൾ വേറെയുമുണ്ട്. തൊഴിലാളികളുടെ എണ്ണം മാത്രമല്ല അവരുടെ കായികശേഷിയും നമ്മൾ പരിഗണിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 

നമ്മുടെ ആയുർദൈർഘ്യം 2019 വർഷത്തിൽ 70.9 ശതമാനത്തിൽ നിന്നും 2021 ൽ 67.2 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞു. നമ്മൾ വേണ്ടത്ര തൊഴിൽ അവസരം സൃഷ്ടിക്കുകയോ നമ്മുടെ യുവ തൊഴിലാളികളെ ഈ ജോലികൾ ചെയ്യാനുള്ള വൈദഗ്ദ്ധ്യം നൽകുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. വരുന്ന ദശകത്തിൽ ഓട്ടോമേഷനും റോബോട്ടിക്സും ഗണ്യമായ കുതിച്ചു ചാട്ടം നടത്തുമ്പോൾ, വൈദഗ്ദ്ധ്യമുള്ള തൊഴിലാളികൾക്കു പോലും അതിന്റെ പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭീഷണിയുണ്ട്. വളരെയേറെ ജനസംഖ്യയുള്ള ഇന്ത്യ എന്ന് രാജ്യം സാമൂഹിക പുരോഗതിയിലും വൈദഗ്ദ്ധ്യത്തിലും പിന്നിലാണ്. കഴിവില്ലാത്ത, അനാരോഗ്യകരമായ, അർദ്ധ സാക്ഷരരായ ബില്യൺ യുവാക്കളുടെയും യുവതികളുടെയും കൂട്ടം, മഹത്വത്തിന്റെ പടിവാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവി എന്താക്കി തീർക്കുമെന്ന് ആർക്കും ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. ഇത് ആശങ്കാജനകമായ പ്രവണതയ്ക്കൊപ്പം ചക്രവാളത്തിൽ ഉയർന്നു വരുന്ന മറ്റൊരു പ്രശ്നമാണ്. 2030 ആകുമ്പോഴേക്കും ഇന്ത്യൻ ജനസംഖ്യയുടെ ഏകദേശം 12.5 ശതമാനം 60 വയസ്സിന് മുകളിൽ പ്രായമുള്ളവരായിരിക്കും. അതായത്, അടുത്ത 8 വർഷത്തിനുള്ളിൽ ഏകദേശം 19 കോടി ആളുകൾ. 2050 ആകുമ്പോഴേക്കും അഞ്ചിലൊരാൾ ഇന്ത്യക്കാരിൽ 60 വയസ്സിനു മുകളിലായിരിക്കും. നമ്മൾ കാത്തിരിക്കുന്ന ജനസംഖ്യാപരമായ ലാഭ വിഹിതം പെരുപ്പിച്ചു കാണിക്കുമ്പോൾ, നമ്മൾ പലപ്പോഴും പ്രായമാകൽ പ്രശ്നം അവഗണിക്കുന്നു. ആ സാഹചര്യം നേരിടാൻ നാം പൂർണ്ണമായും തയ്യാറായിട്ടില്ല. നമുക്ക് വയോജന പരിപാലന ഘടനയില്ല. മുതിർന്നവർക്ക് സാമൂഹിക പിന്തുണാ സംവിധാനമില്ല. പ്രായമായ ജനസംഖ്യയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗം യുവാക്കൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന വരുമാനത്തെ ആശ്രയിക്കേണ്ടിവരും. ഇന്ത്യയിലെ വൃദ്ധരിൽ മൂന്നിലൊന്നു പേർക്ക് മാത്രമേ അവരുടെ മുൻ തൊഴിലുടമകളിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള പെൻഷൻ ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ. മിക്ക സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുടെയും പെൻഷൻ ബില്ലുകൾ ഇപ്പോൾ സംസ്ഥാന വരുമാനത്തിന്റെ സിംഹഭാഗവും കാർന്നു തിന്നുകയാണ്. താമസിയാതെ ഈ കപ്പൽ മുങ്ങിപ്പോകും. പെൻഷൻകാരിൽ പലരും ഖജനാവിൽ നിന്നുള്ള ചെക്ക് ഇല്ലെന്ന് കണ്ടെത്തും. പകർച്ച വ്യാധി സമയത്ത് നമ്മുടെ ആരോഗ്യ സംവിധാനം എത്രത്തോളം തയ്യാറല്ലായിരുന്നുവെന്ന് നാം കണ്ടു. പ്രായമായ ജനസംഖ്യ എന്നതിനർത്ഥം ഇതിനകം തകർന്ന ആരോഗ്യ സംരക്ഷണ സംവിധാനത്തിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത സമ്മർദ്ദമാണ്. വയോജന വാർഡുകളും നഴ്സിംഗ് സ്റ്റാഫും എന്ന ആശയം ഇന്ത്യയിൽ അജ്ഞാതമാണ്. പരിചരിക്കുന്നവരുടെയും മുതിർന്ന പരിചരണ സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ഒരു ആവാസ വ്യവസ്ഥ നാം വേഗത്തിൽ നിർമ്മിക്കണം. എന്നിരുന്നാലും, വരാനിരിക്കുന്ന ഇരട്ട പ്രതിസന്ധിയെക്കുറിച്ച് നമ്മുടെ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ ഒരു ചർച്ചയും നടക്കുന്നില്ല എന്നത് നിർഭാഗ്യകരമാണ്. 

ചരിത്രം അത്തരം പ്രതിസന്ധികളെ യുദ്ധങ്ങൾ, ആഭ്യന്തര കലാപങ്ങൾ, വിപ്ലവം എന്നിവയിലൂടെ നേരിട്ടിട്ടുണ്ട്. 2001 ലെ സെൻസസ് കാണിക്കുന്നത് 28 സംസ്ഥാനങ്ങളും 7 കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളും അടങ്ങുന്ന ഇന്ത്യയിലെ പ്രായമായ ജനസംഖ്യ 77 മില്യൺ ആണ്. 1961ൽ പ്രായമായവരുടെ എണ്ണം 25 ദശലക്ഷം മാത്രമായിരുന്നു. ഇത് 1981ൽ 43 ദശലക്ഷമായും 1991ൽ 57 ദശലക്ഷമായും വർദ്ധിച്ചു. 1991–2001 ദശകത്തിൽ 60+, 70+, 80+ എന്നിങ്ങനെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലെ വയോജനങ്ങളുടെ വളർച്ചാ നിരക്ക് പൊതുസംഖ്യാ വളർച്ചാനിരക്കായ പ്രതിവർഷം 2 ശതമാനത്തെക്കാൾ വളരെക്കൂടുതലാണ്. മറ്റേതൊരു സംസ്ഥാനത്തെക്കാളും ഉയർന്ന ജനസംഖ്യാ പരിവർത്തനമാണ് കേരളത്തിനുള്ളത്. കുറഞ്ഞ ജനന മരണ നിരക്കിലും ഉയർന്ന ആയുർദൈർഘ്യത്തിലും സംസ്ഥാനത്തിന് മികച്ച റെക്കോർഡുണ്ട്. പുരുഷ ജനസംഖ്യയേക്കാൾ കൂടുതൽ സ്ത്രീ ജനസംഖ്യ എന്ന കാരണത്താലും ഇത് പ്രശസ്തമാണ്. മറ്റേതൊരു സംസ്ഥാനത്തെക്കാളും സ്ത്രീ ജനസംഖ്യയുടെ കാര്യത്തിൽ ജനസംഖ്യയുടെ പ്രായമാകൽ വേഗത്തിലാണ്. കേരളത്തിൽ ജനന നിരക്കിലെ ക്രമാനുഗതമായ ഇടിവ് കേരളത്തിലെ പ്രായഘടനാപരമായ പരിവർത്തനത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ജനസംഖ്യാപരമായ പരിവർത്തനത്തിന്റെ ആദ്യഘട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ജനസംഖ്യാപരമായ പരിവർത്തനത്തിന്റെ അവസാനഘട്ടത്തിലേക്ക് കേരളത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആയുർദൈർഘ്യമുള്ള സംസ്ഥാനമാണ്. 2009–13 റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം കേരളത്തിൽ പ്രതിഷിത ആയുർദൈർഘ്യം പുരുഷന്മാരിലും സ്ത്രീകളിലും യഥാക്രമം 71.8 വയസ്സും 77.8 വയസ്സും ആണ്. വൃദ്ധജനങ്ങളെ വൃദ്ധസദനത്തിലേക്കയക്കുന്ന സംസ്കാരം കേരളത്തിൽ വളരെ വേഗത്തിൽ വികസിക്കുകയാണ്. കേരളത്തിൽ പ്രായമായവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും വിധവകളാണ്. 1991ൽ 60, 69 വരെ പ്രായമുള്ളവരിൽ 53.8 ശതമാനവും വിധവകളാണ്. 70 വയസ്സിനുമുകളിൽ പ്രായമുള്ളവരിൽ ഇത് 69.2 ശതമാനമാണ്. 

2025 ആകുമ്പോഴേക്കും നമ്മുടെ ജനസംഖ്യയിൽ 20 ശതമാനവും പ്രായമായവരാകുമെന്നതിനാൽ സാമൂഹ്യ സുരക്ഷാ സംവിധാനത്തിന്റെ ആവശ്യം വളരെ വലിയ തോതിൽ ഉണ്ടാകും. സംസ്ഥാനത്തിന് അസാധാരണമായ ഒരു ഘടനാപരമായ ഒരു പരിവർത്തനമുണ്ട്. ഈ പ്രായഘടന വികസിത രാജ്യങ്ങളുടേതിന് സമാനമാണ്. 1991 വരെ കേരളത്തിൽ ഏറ്റവും ഉയർന്ന ജനസംഖ്യാ വളർച്ച നിരക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് ദേശീയ വളർച്ച നിരക്കിനു മുകളിലായിരുന്നു. അതിനുശേഷം അതിൽ കുറവ് വന്നു. 1971–81 കാലഘട്ടത്തിൽ കേരളത്തിലെ വയോജനങ്ങളുടെ വളർച്ചാനിരക്ക് അത്യുന്നത നിലയിലെത്തി, 1991–2001 കാലഘട്ടത്തിൽ അത് താഴ്ന്നു. ആ കാലഘട്ടത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ വളർച്ചാ നിരക്ക് കൂടുതലായിരുന്നു. 1981 മുതൽ 70+ ജനസംഖ്യയുടെ വളർച്ചാ നിരക്കിൽ ഒരു കുറവുണ്ടായി. 80+ ജനസംഖ്യയുടെ വളർച്ചാ നിരക്ക് 1991 വരെ അതിവേഗം വർദ്ധിച്ചു. തുടർന്ന് 2001ൽ വീണ്ടും കുറഞ്ഞു. പ്രായമായ ജനസംഖ്യയുടെ ഏറ്റവും വേഗത്തിൽ വളരുന്ന വിഭാഗമാണ് ഈ പ്രായമായ വിഭാഗം. ജനസംഖ്യാ വളർച്ചാ നിരക്കുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ 1971–81 കാലഘട്ടത്തിൽ പ്രായമായ ജനസംഖ്യയുടെ വളർച്ചാ നിരക്ക് ഇരട്ടിയായിരുന്നു. 2011 ലെ ജനസംഖ്യാ സെൻസസ് അനുസരിച്ച് ഏതാണ്ട് 10.4 കോടി വൃദ്ധർ (60 വയസ്സിനു മുകളിൽ) ഇന്ത്യയിൽ ഉണ്ട്. 5.3 കോടി സ്ത്രീകളും 5.1 കോടി പുരുഷന്മാരും കേരളത്തിലെ പ്രായമായ ജനസംഖ്യാ വളർച്ച 2.3 ശതമാനം നിരക്കിലെന്ന് പഠനങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. (സെൻറർ ഫോർ ഡെവലപ്പ്മെൻറ് സ്റ്റഡീസ് 2013, കേരളത്തിലെ പ്രായമാകലിനെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു സർവേ) പറയുന്നു.

Eng­lish Summary:Demographic lim­i­ta­tions and concerns
You may also like this video