ഇന്ന് ലോക ഭൗമദിനം; ഭൂമിക്കായി കൈകോർക്കാം

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു വർഷത്തിലേറെയായി തുടരുന്ന കോവിഡ് മഹാമാരി അല്പമൊന്ന് കുറഞ്ഞ ആശ്വാസത്തിലാണ് ഇത്തവണ ലോക ഭൗമദിനം കടന്നെത്തുന്നത്. ഏപ്രിൽ 22 ലോക ഭൗമ ദിനമായി ആചരിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് 1970 മുതലാണ്. ഭൂമിയുടെ സംരക്ഷണമാണ് ഭൗമ ദിനാചരണത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. ജനങ്ങളിൽ പരിസ്ഥിതിയെക്കുറിച്ച് അവബോധം വളർത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ ആരംഭിച്ച ഭൗമ ദിനാചരണത്തിന് 52 ആണ്ട് പൂർത്തിയാകുമ്പോൾ, ജൈവ ദുരന്തമായ കുഞ്ഞൻ കൊറോണ വൈറസ് ലോകത്തെ മുഴുവൻ വിറപ്പിക്കുന്ന ഭീതിദമായ കാഴ്ചക്കാണ് നാം സാക്ഷ്യംവഹിച്ചത്. ലോകത്തിലെ സകല രാജ്യങ്ങളേയും ആയുധ ശക്തികൊണ്ടും പണാധിപത്യംകൊണ്ടും ചൊൽപ്പടിക്ക് നിർത്തിയിരുന്ന അമേരിക്കയാണ് ഏറ്റവും വലിയ പ്രതിസന്ധിയിലായിരിക്കുന്നതെന്നത് പുതിയ ചിന്തകൾക്ക് വഴി തുറക്കുന്നു. യുറോപ്യൻ ശക്തികളായ ഇറ്റലി, സ്പെയിൻ, ഫ്രാൻസ്. യുകെ, ജർമ്മനി ഉൾപ്പെടെയുള്ള വികസിത രാജ്യങ്ങളിൽ ലക്ഷങ്ങൾ മരണത്തിന് കീഴടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. ഏഷ്യൻ വൻശക്തിയായ ചൈനയിലെ വുഹാനിൽ ഉദയംചെയ്ത വൈറസ് അവിടെ താണ്ഡവമാടിയ ശേഷം ലോകത്തെല്ലായിടത്തും പടർന്നു പന്തലിച്ചു. അമേരിക്കയിൽ മാത്രം എട്ടേകാൽക്കോടി രോഗികളും 10 ലക്ഷത്തിലേറെ മരണവും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു. ഇന്ത്യയിലും അതീവ ഗുരുതര സാഹചര്യമാണ് കോവിഡ് സൃഷ്ടിച്ചത്. രാജ്യത്ത് നാലേക്കാൽ കോടിയിലേറെ രോഗബാധിതരും അഞ്ച് ലക്ഷത്തിലേറെ മരണവും ഉണ്ടായെന്നത് വളരെ ഗൗരവമേറിയ കാര്യം തന്നെയാണ്. ലോക ജനസംഖ്യയിൽ രണ്ടാമതുള്ള നാം രോഗികളുടെ എണ്ണത്തിൽ രണ്ടാമതും മരണക്കണക്കിൽ ബ്രസീലിനും പുറകിൽ മൂന്നാമതുമെത്തി നിൽക്കുന്നു. ആരോഗ്യരംഗത്ത് വികസിത രാജ്യങ്ങളേക്കാൾ ഏറെ മെച്ചപ്പെട്ട പ്രകടനം നടത്തി ലോകത്തിന് തന്നെ പുത്തൻ മാതൃക കാണിച്ചു കൊടുത്ത കൊച്ചു കേരളത്തിലും വലിയ തോതിലുള്ള വ്യാപനമാണ് മൂന്നാം തരംഗത്തിൽ ഉണ്ടായത്. ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ തോതിലുള്ള മരണനിരക്കും രോഗം ഭേദപ്പെട്ടു വരുന്നതിന്റെ ഉയർന്ന തോതും ലോകത്തിനാകെ മാതൃകയാണെങ്കിലും കോവിഡ് വരുത്തിവച്ച ഒട്ടനവധി പ്രതിസന്ധികൾ പെട്ടെന്നൊന്നും പരിഹരിക്കപ്പെടാവുന്നവയല്ല. ജീവസാന്നിധ്യംകൊണ്ട് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന 4600 ദശലക്ഷം വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ഭൂമിയിൽ ഇതിനു മുൻപും ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടങ്ങളിൽ പ്രത്യേക ഇനം ജീവജാലങ്ങൾക്ക് വംശനാശം നേരിട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ഏറെ വികാസം പ്രാപിച്ച ജീവിവർഗമായ മനുഷ്യന് തന്നെ വലിയ ഭീഷണി നേരിടുന്ന സാഹചര്യമാണുണ്ടായിരിക്കുന്നത്. 62 ലക്ഷത്തിലേറെ ആളുകൾ ആണ് മരണത്തിന് കീഴടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. അനേക ലക്ഷങ്ങൾ ഇപ്പോഴും വലിയ ഭീതിയിലാണ്. ഭൂമിയുടെ മാറ് പിളർന്ന് താൻ ഉണ്ടാക്കിയ സമ്പാദ്യമൊന്നും ഇതിനെ ചെറുക്കാൻ മതിയാവില്ല എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം മനുഷ്യൻ തിരിച്ചറിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. വൈറസിന് രാജ്യാതിർത്തികളോ, രാഷ്ട്രീയമോ, ജാതി മതചിന്തകളോ, സാമ്പത്തിക വേർതിരിവോ ഒന്നും ബാധകമല്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തും വിധം ചെറിയ ദ്വീപ് രാജ്യങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടെ എല്ലായിടത്തും അത് എത്തിച്ചേർന്നു.

ഇതുകൂടി വായിക്കാം; യുദ്ധം ആരാണ് ശരി എന്ന് നിർണയിക്കുന്നില്ല

ഇതിൽ നിന്നും ഒരു പാട് പാഠങ്ങൾ പഠിക്കുന്നതിനു പകരം അധികാരത്തിനും സമ്പത്തിനും വേണ്ടി യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം നടത്തുന്ന വിവിധ ലോകരാജ്യങ്ങളെ നാം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഉക്രെയ്‌നുമേൽ വൻ ആയുധശക്തിയായ റഷ്യ കടുത്ത ആക്രമണം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ അയൽരാജ്യങ്ങളായ പാകിസ്ഥാനിലും ശ്രീലങ്കയിലും ആഭ്യന്തരകലഹം മൂർച്ഛിച്ച് യുദ്ധസമാന അവസ്ഥയിൽ എത്തി നിൽക്കുന്നു. അതിന്റെ അനന്തരഫലമെന്നോണം ഭക്ഷ്യക്ഷാമവും ദാരിദ്ര്യവും ശ്രീലങ്കയിൽ പിടിമുറുക്കുന്നു. ഭൂമിയിലെ ജീവന്റെ നിലനില്പിനാധാരം ഓസോൺ പാളിയും ഹരിതാലയ വാതകങ്ങളുമാണെന്ന് നമുക്കറിയാം. ഇവ രണ്ടും ഇന്ന് ഭീഷണി ഉയർത്തുന്ന അവസ്ഥയിലാണ്. ഭൂമി തണുത്തുറഞ്ഞു പോകാതിരിക്കുന്നത് ഹരിതഗൃഹ വാതകങ്ങളുടെ ചെറിയൊരു മേലാപ്പുള്ളതു കൊണ്ടാണ്. ഈ ചെറുചൂട് അൽപ്പമൊന്ന് കൂടിയാൽ ഭൂമി ചുട്ടുപഴുക്കും. ഭൂമിയിലെ ജീവവാസത്തിന് യോഗ്യമായ 15 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് മുതൽ 30 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് വരെ ചൂട് നിലനിർത്തിപ്പോരുന്നതിന് പ്രധാന കാരണം ഹരിതാലയ വാതകങ്ങൾ തന്നെയായിരുന്നു. എന്നാൽ കാലം പുരോഗമിച്ചപ്പോൾ വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ നാം അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് പുറന്തള്ളിയ കാർബൺഡയോക്സൈഡ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള വാതകങ്ങൾ ആഗോളതാപനത്തിനും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിനും ഓസോൺ ശോഷണത്തിനും കാരണമായിത്തീർന്നു. ഓസോൺ പാളിയില്ലാത്ത ഭൂമിയിൽ ജീവൻ നിലനിൽക്കുക പ്രയാസമായിരിക്കും. സൂര്യപ്രകാശത്തിലെ അൾട്രാവയലറ്റ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിഷരശ്മികൾ ഭൂമിയിൽ നേരിട്ട് പതിക്കുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടാകും. ആഗോളതാപനത്തിന്റെ ദുരന്തഫലങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ് മഞ്ഞുമലകളുടെ ഉരുകൽ. കഴിഞ്ഞ 100 വർഷത്തിനിടയിൽ 10 മുതൽ 25 സെന്റീമീറ്റർ വരെ മഞ്ഞുരുകിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. 2000 ത്തോടെ ഹിമാലയൻ മേഖലകളിൽ 1970 കളിലേതിനേക്കാൾ 15 ശതമാനം മഞ്ഞുമലകൾ കുറഞ്ഞതായാണ് കണക്ക്. 2100 ഓടെ ഈ കുറവ് 50 ശതമാനമാകും എന്ന് ശാസ്ത്രലോകം മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നു. മാലിദ്വീപ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള ദ്വീപ് രാഷ്ട്രങ്ങളും മഞ്ഞുമലകളാൽ മൂടപ്പെട്ട നേപ്പാൾ പോലുള്ള രാജ്യങ്ങളും സമൂഹ മനഃസാക്ഷി ഉണർത്താൻ ചില പ്രതീകാത്മക പ്രതിഷേധങ്ങൾ നടത്തിക്കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ ഇത്തരം പ്രതിഷേധങ്ങളെ ഒന്നും മുഖവിലയ്ക്കെടുക്കാൻ ടൺ കണക്കിന് ഹരിതാലയ വാതകങ്ങൾ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് തള്ളുന്ന വികസിത രാജ്യങ്ങൾ തയാറാവുന്നില്ല. സമുദ്രജലനിരപ്പ് ഉയരുന്നതും കടലിലെ ചൂട് വർധിക്കുന്നതും നമ്മെ ആശങ്കാകുലരാക്കുന്നു. സമുദ്ര താപനിലയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ചെറിയ വർധനപോലും മത്സ്യങ്ങളുടെയും മറ്റ് ജലജീവികളുടെയും നിലനിൽപ്പിന് ഭീഷണിയാകുമെന്ന് കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര സമിതി മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്. സമുദ്രജല വിതാനം നേരിയ തോതിൽ ഉയർന്നാൽപോലും പല ദ്വീപ് രാജ്യങ്ങളും കടലിനടിയിൽ അകപ്പെടും. ഉപദ്വീപായ നമ്മുടെ രാജ്യത്തും വലിയ തോതിലുള്ള കഷ്ടനഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാവും. ജീവനും സ്വത്തിനും ഇതു മൂലമുണ്ടാവുന്ന നഷ്ടങ്ങൾ വിവരണാതീതമായിരിക്കും. ഭൂമിയുടെ ഉപരിതല ചൂട് 2050 ഓടെ മൂന്ന് ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് കൂടുമെന്നും 2080 ആകുമ്പോഴേക്ക് ഇത് 3.5 മുതൽ 5.58 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് വരെ വർധിക്കുമെന്നും കറന്റ് സയൻസ് മാസികയുടെ പഠന റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നു. ഇത് ഗുരുതരമായി ബാധിക്കാൻ പോകുന്നത് കാർഷിക വിളകളെയും മറ്റു ജീവജാലങ്ങളെയുമാണ്. കാർഷിക വിളകളുടെ ഉല്പാദനത്തിൽ ഗണ്യമായ കുറവുണ്ടാകാൻ രൂക്ഷമായ വരൾച്ച കാരണമായി തീരും. നിലവിൽ ലോകത്ത് പടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭക്ഷ്യ പ്രതിസന്ധി നിയന്ത്രണങ്ങൾക്കുമപ്പുറത്തേക്ക് ഉയരുകയും കൃഷി ഭൂമികൾ മരുപ്രദേശങ്ങൾ ആകുകയും ചെയ്യും.

ഇതുകൂടി വായിക്കാം; സൗജന്യ ഭക്ഷ്യധാന്യം നിഷേധിക്കരുത്

രൂക്ഷമാകുന്ന ഭക്ഷ്യ പ്രതിസന്ധി ദാരിദ്ര്യത്തിലേക്കു നയിക്കും. കുടിവെള്ളത്തിനും ഭക്ഷണത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള പരക്കംപാച്ചിൽ കൂട്ടക്കലാപമായി പരിണമിക്കുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല. ആർത്തി മൂത്ത മനുഷ്യൻ മണ്ണും വിണ്ണും, കടലും കായലും, കാടും മലയും, നദിയും മണലും, പാറയും മറ്റു ധാതുക്കളും തുടങ്ങി പ്രകൃതിവിഭവങ്ങൾ വിറ്റ് തിന്നാനുള്ള മത്സരത്തിലാണ്. നാടിന്റെ പ്രൗഢി വിളിച്ചോതിയിരുന്ന കുന്നുകളും മലകളും ഓർമ്മ മാത്രമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിൽ ഉൾപ്പെടെ പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങൾ നിത്യസംഭവങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നു. കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനം അതി തീവ്രമഴയ്ക്കും അതിരൂക്ഷ വരൾച്ചക്കും കാരണമാകുന്നു. 2018 ലും 2019 ലും കേരളത്തിൽ ഉണ്ടായതുപോലുള്ള പ്രളയമഴ ഉണ്ടായില്ലെങ്കിലും 2020 ലും 2021 ലും ഒക്കെ ഉണ്ടായ ഉരുൾപ്പൊട്ടലുകൾ നമുക്ക് നൽകുന്നത് ഭീതിദമായ സൂചനകളാണ്. സൂര്യതാപവർധനയും വരൾച്ചയും വലിയ ഭീഷണി ഉയർത്തുന്നു. നദികൾ വറ്റിവരളുന്നു. ഭൂഗർഭജലവിതാനം അപകടകരമാംവിധം താഴ്ന്നിരിക്കുന്നു. ലവണജല അധിനിവേശം പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. പലതരം പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങൾക്ക് പുറമേ പുതിയ പുതിയ പകർച്ച രോഗങ്ങൾ കൂടി രംഗപ്രവേശം ചെയ്തതോടെ മനുഷ്യന്റെ നിലനിൽപ്പ് തന്നെ അപകടത്തിലാകുന്നു. കോവിഡ് കാലം ടൺ കണക്കിന് പ്ലാസ്റ്റിക്, ആശുപത്രി മാലിന്യങ്ങൾ ഭൂമിക്ക് സംഭാവന നൽകിയിരിക്കുന്നു. ലോകം പുരോഗമിച്ചപ്പോൾ ഇ മാലിന്യങ്ങളുടെ അളവിലും വലിയ കുതിച്ചു കയറ്റമാണ് ഉണ്ടായത്. “എന്റെ ജീവിതമാണ് എന്റെ സന്ദേശം” എന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിച്ച മഹാത്മജിയും, “പ്രകൃതിയെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യൻ വരുംതലമുറകളെ കൂടി ആലോചിച്ചു കൊണ്ടുവേണം അതു ചെയ്യാൻ, പ്രകൃതി അവർക്കും കൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണെന്ന്” നമ്മെ പഠിപ്പിച്ച കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികൻ കാറൽ മാർക്സും നമുക്ക് നൽകിയ സന്ദേശം വളരെ വലുതാണ്. വ്യാവസായിക വിപ്ലവത്തിലൂടെ വളർന്നു വന്ന മുതലാളിത്തവും കോളനി മേധാവിത്വത്തിലൂടെ ലോകം മുഴുവൻ കാൽക്കീഴിലാക്കിയ സാമ്രാജ്യത്വവും ലാഭത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പരക്കംപാച്ചിലിൽ കൊന്നൊടുക്കുന്നത് പ്രകൃതിയേയാണ്. വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ ലോകത്താകെ നടക്കുന്ന പേക്കൂത്തുകൾ ചെറു ന്യൂനപക്ഷം വരുന്ന സമ്പന്നരുടെ കീശ വീർപ്പിക്കാനുള്ള മാർഗം മാത്രമായിരിക്കുന്നു. തുടരുന്ന കൊറോണക്കാലത്തെങ്കിലും മനുഷ്യൻ തന്റെ അത്യാർത്തിക്ക് അവധി നൽകുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രത്യാശിക്കാം. നാം ഒറ്റക്കെട്ടായി നിന്നാൽ നമ്മുക്ക് പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളെയും കോവിഡ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള പകർച്ചവ്യാധികളെയും ചെറുത്ത് തോൽപ്പിച്ച് അതിജീവിക്കാനാകും. ആയതിന് പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിലൂന്നിയ ഒരു വികസന സങ്കല്പവും ശുചിത്വത്തിലൂന്നിയ ജീവിത രീതിയും നാം സ്വീകരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുക എന്ന മുദ്രാവാക്യമുയർത്തി നടക്കുന്ന അമ്പത്തിരണ്ടാം വാർഷിക ഭൗമദിനാചരണത്തിൽ ഫോസിൽ ഇന്ധനങ്ങളുടെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറച്ച്, ഭൂമിയെ സംരക്ഷിച്ച്, പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ച്, പരിസ്ഥിതിയെ സംരക്ഷിച്ച്, മറ്റു ജീവജാലങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ച്, നമ്മളെത്തന്നെ സംരക്ഷിക്കുന്ന പ്രക്രിയയിൽ നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും പങ്കുചേരാമെന്ന് ഉറക്കെ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യാം.

(എകെഎസ്‌ടിയു കാസർകോട് ജില്ലാ സെക്രട്ടറിയാണ് ലേഖകന്‍)